Η θεραπευτική ιππασία είναι μία ολιστική μέθοδος θεραπείας, εκπαίδευσης και αποκατάστασης που συνδυάζει κίνηση / λόγο / πράξη / σκέψη και απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες.
Κατά τη θεραπευτική ιππασία η τρισδιάστατη κίνηση του αλόγου (110 ρυθμικές ταλαντώσεις το λεπτό), μετατρέπεται σε θεραπευτικό εργαλείο που επιδρά στη στάση του σώματος, την ισορροπία, την κινητικότητα και το μυϊκό τόνο. Ο αναβάτης γυμνάζεται παθητικά και εξασκεί την ισορροπία του, ενώ, παράλληλα, η ιππασία του προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα. Η θερμότητα του αλόγου, σε συνδυασμό με τις ρυθμικές ταλαντώσεις, μειώνει τον υψηλό μυϊκό τόνο, με αποτέλεσμα να προάγει τη χαλάρωση του ιππέα.
Το άτομο, που βρίσκεται πάνω στο άλογο, εκτελεί ειδικές ασκήσεις από διάφορες θέσεις, όπως ιππαστί, πλάγιο κάθισμα, τετραποδική, γονυπετής, όρθια, ύπτια και πρηνής, ανάλογα με τους θεραπευτικούς στόχους που έχουν τεθεί. Το άλογο, επίσης, γίνεται η προέκταση του σώματος ατόμων που χρησιμοποιούν αναπηρικό καρότσι και με τη βοήθειά του τους δίνεται η δυνατότητα να δουν τον κόσμο από πάνω προς τα κάτω και όχι, αντίθετα, όπως τον βλέπουν όταν κάθονται σε αναπηρικό καρότσι.
Ο θεραπευτής πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζει και να ερμηνεύει τις στάσεις του σώματος και των προτύπων κινητικότητας και να αναπτύσσει παρεμβάσεις, οι οποίες εκκινούν, υποστηρίζουν και ολοκληρώνουν την ψυχοδυναμική διαδικασία σε φυσικό επίπεδο.
Θα πρέπει να μπορεί να εκπαιδεύσει και να χειριστεί τα άλογα με ασφάλεια, καθώς και να είναι σε θέση να κατανοεί και να ερμηνεύει τη συμπεριφορά και τη γλώσσα του αλόγου. Το άλογο είναι αναντικατάστατο για την ψυχο-δυναμική διάγνωση, καθώς και συν-θεραπευτής κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας. Αν ο θεραπευτής ξέρει πώς να διαβάσει τα σήματα από το άλογο, τότε μπορεί να πάρει συμβουλές σχετικά με την ψυχική δυναμική τού συμμετέχοντα. Αυτό είναι πολύ πιο ειδικό και ακριβές από οποιοδήποτε άλλο διαγνωστικό εργαλείο.
Το άλογο αντιδρά ανάλογα με τον τόνο του σώματος, τη στάση του σώματος, το χάρισμα και την ενεργειακή ύπαρξη του ατόμου. Εκεί που, ενδεχομένως, παρερμηνεύεται η γλώσσα, ή η εξωτερική εμφάνιση κάποιου, το άλογο έχει αναγνωρίσει ήδη την «ψυχή» τού ατόμου. Το άλογο παρουσιάζει το ασυνείδητο δυναμικό και τα κρυφά, αλλά ουσιώδη, ζητήματα. Έτσι, μπορούν να αναγνωριστούν και να γίνουν προσβάσιμα, και, όπου είναι αναγκαίο, να αλλάξουν.
Καλύτερα από κάθε θεραπευτή, τα άλογα μπορούν να παρέχουν τα εξής χαρακτηριστικά:
- Σαφή σωματική επαφή (χωρίς παραβιάσεις)
- Αισθήματα που εξωτερικεύονται
- Άμεση ανατροφοδότηση και απάντηση στο άτομο χωρίς να το προσβάλει καθώς δεν εκφράζουν ναρκισσιστικά συμφέροντα, αλλά ενδιαφέρον και περιέργεια
- Aντιμετωπίζουν με αμεσότητα τον συμμετέχοντα, καθώς τον συνοδεύουν σταθερά σε όλα τα επίπεδα των συναισθημάτων.
Είναι καθήκον του θεραπευτή να υποστηρίξει τη διαδικασία και να παίξει το ρόλο του καταλύτη στη σχέση μεταξύ του αλόγου και του αναβάτη. Σε σύγκριση με μια παραδοσιακή θεραπευτική σχέση, ο θεραπευτής μένει περισσότερο στο παρασκήνιο κατά τη διάρκεια της εργασίας με το άλογο. Αυτός υποστηρίζει, εξηγεί, μεταφράζει και μερικές φορές, όταν είναι αναγκαίο, βοηθά στην επίγνωση του συμμετέχοντα σε σχέση με τη συναισθηματική διαδικασία.